De reis is rond

Terug in Kuala Lumpur, in hetzelfde hotel als waar we onze reis zijn begonnen. We parkeren de huurauto in de parkeergarage, die heeft zijn werk goed gedaan. De late middagzon lonkt nog dus we duiken het zwembad in. Ondanks dat het hotel middenin de stad ligt, waan je je in een grote tuin. Heerlijk! 's Avonds hebben we zin in Europese kost, na alle nasi's, noodlesoepen en sateetjes, dus we lopen naar een Italiaans restaurant. De kok en de eigenaar komen daadwerkelijk uit Italië, de overigen zijn Maleis. Het is de avond dat Maleisië zijn eerste Olympische gouden medaille ooit kan behalen, dus alle gasten en het personeel hebben hun ogen gericht op de wedstrijd. Helaas verliest de Maleisier in de derde set en gaat een Chinees er met de gouden plak vandoor, maar het geeft de avond wel veel gezelligheid. De laatste dag beginnen we rustig. Omdat we pas 's avonds om 2315 uur vliegen, hebben we een vantevoren al een arrangement met extended checkout geboekt. We kunnen dus tot 1800 uur op de kamer blijven. Dat maakt de laatste dag relaxed. We zwemmen nog wat, kijken nog even rond in één van de vele gigantische -alles is goud wat er blinkt- winkelcentra die erin Kuala Lumpur zijn en pakken de koffers voor de laatste maal in. We pakken een taxi naar het vliegveld en vinden allevier dat ons Aziatische avontuur boven verwachting fantastisch is geweest. Wat een afwisselend land, prachtige natuur en stranden, aardige mensen, vele kleuren en geuren! De laatste foto's vind je hier. Heel veel groeten aan alle volgers van deze blog, bedankt voor jullie leuke reacties uit Nederland en tot snel. Groetjes van Mark, Toby, Amy en Nathalie.

In Melakka

Het is vrijdag en we hebben ingecheckt in het prachtige Casa del Rio hotel in Melakka. We zitten middenin het oude stadscentrum. In Melakka hebben de Nederlanders bijna 800 aan het roer gestaan en daar is nog veel van te zien. Dorstig lopen we "Jonker Straat" in. Oude Nederlandse pandjes worden nu stuk voor stuk bevolkt door Chinezen. En wat zijn ze dol op alles wat glimt en schittert. De kids zoeken wat prullaria uit voor een paar centen en we strijken neer in een gezellige kroeg. Bij het verlaten ervan blijkt de Jonker Straat en de zijstraten ervan te zijn afgezet voor het doorgaand verkeer. In een mum van tijd verandert de straat in 1 grote bazaar met nog meer Chinees glimspul, afgewisseld mer kraampjes met etenswaren. Je kunt het zo gek niet bedenken of je kunt het krijgen, op Chinees en Maleis etensgebied. Van de lokale sate tot noodlesoep of (hard doorlopen hierbij) stierenballen, kippenvoetjes en gefermenteerde (oftewel verrotte) eieren. Wij gaan voor de noodlesoep vanavond. Heerlijk maar moeilijk eten met die slierten! De spoelkeuken van het straatrestaurant is ook fantastisch om te zien (zie de foto's). Het hoogtepunt in de straat is een podium waarop de lokale bejaardensoos losgaat op de karaoke. Fantastisch haha! Zaterdag starten we in één van de vele overdekte fietskarretjes voor een toertje door de stad. Lekker toeristisch en gefotografeerd door veel Chinese toeristen zien we de overblijfselen van de Nederlandse nederzettingen. De toer eindigt op het Dutch Square waar nog een hervormde kerk staan en het beroemde "Stadthuys". 's Middags duiken we het zwembad in. Eén van de coolste hotelzwembaden die ik gezien heb moet ik zeggen. Op het dak van het hotel maar zo gebouwd dat het water er aan de rand overheen loopt alsof het oneindig is. Zondag starten we langzaam op, bezoeken het Maritiem museum wat niet zo heel veel voorstelt, maar ach, en vertrekken naar Kuala Lumpur. Melakka is wel een unieke stad in Maleisië, wij vinden het er Hollands gezellig. Klik hier voor de foto's.

Het paradijs bestaat!

Twee dagen geleden dacht ik het ultieme vakantieplekje gevonden te hebben op het eiland Redang maar ik heb mijn mening bijgesteld. Nadat we vanuit Redang lang de kust zuidwaarts zijn gegaan naar Kuantan, hebben we onze reis nog verder zuidelijk vervolgd. We staan vroeg op om om 0700 uur te kunnen vertrekken. We moeten om 1200 uur in Mersing zijn voor de boot en het is zo'n 4 uurtjes rijden. Alles gaat voorspoedig en we zijn ruim op tijd in Mersing. Daar begint het volgende gedeelte van de reis. We stappen met 3 vissers en wat bemanning op een speedboot die ons in nog geen 20 minuten naar, wat later blijkt, het paradijs brengt. In de Zuid-Chinese zee heeft de Sultan van Johor een piepklein eilandje gekocht waar hij een resort heeft gebouwd. Bij aankomst valt meteen een gekleurd bordje op met de tekst: "ik wil hier nooit meer weg", daar kleeft een verhaal aan, dat volgt later. De sleutel van ons huis ligt al klaar en we worden ernaartoe gebracht. Het is een prachtig houten huis dat op palen in de zee is gebouwd. Het is zo mooi! Een woonkamer omringd door veranda kijkt uit over de zee, er zijn 2 slaapkamers aan de voorkant en de douche slaat alles. In de badkamer is een douchegedeelte gebouwd met een groot raam richting de zee en zonder dak! Je kijkt zo naar de blauwe lucht! Behalve de huizen waar wij er 1 van gehuurd hebben voor 3 nachten is er niets dan het restaurant, een klein winkeltje, de shop waar je alles voor op en in zee kunt huren en niet te vergeten 2 bars van het resort. Het eten is ook geen straf, de kok maakt overheerlijke visjes, lamsschotels, salades en er altijd volop vers fruit. We schatten dat er zo ongeveer een man of vijftig op het eiland is, buiten de mensen die er werken en ook wonen. Ze doen er hier alles aan om het je naar de zin te maken maar alleen de plek is eigenlijk al genoeg.

Dag 1 vervolgen we gestrekt op het parelwitte strand, onder een palmboom, waarbij we alleen opstaan om een cocktail of biertje te bestellen. Dag 2 beginnen we met een wandeling naar de top van het eiland. We zijn er in een minuut of 10 en staan dan bovenop de heuvel die het eiland rijk is en ook meteen aan de andere kant van het eiland. Het is dus echt heel klein. We zien de buureilandjes liggen, waarvan er een aantal een paar jaar geleden zijn gebruikt voor de opnames van Expeditie Robinson. Terug op het strand verkennen we de kust per snorkel. Waar we op Redang goed moesten speuren naar Nemo, stikt het er hier van. Het koraal ligt op een paar meter zwemmen en tussen de anemonen zien we Nemo en veel gekleurde andere vissen. De speedboot brengt elke dag 2 keer maximaal 12 mensen naar het eiland en neemt er weer mee terug, dus veel drukker wordt het ook niet. Behalve dat er de derde dag een grote groep Chinezen en een opvallend lang blond meisje met echt belachelijk veel bagage arriveert. Op de dag van vertrek is de grote groep al druk in de weer, er wordt een fotoshoot gemaakt. Het lange blonde meisje hoort mij tegen Amy praten en komt naar ons toe. Het is een Nederlands model uit Harderwijk, hartstikke mooi en aardig en is bezig met een campagne voor een Maleis modemerk. Amy gaat nog even met haar op de foto voordat de boot vertrekt. En dan is het verhaal over het paradijs bijna ten einde met de terugreis naar het vasteland. Maar hoe zit dat dan met het gekleurde bordje? Het blijkt dat de KLM dit eiland heeft gebruikt voor een reclamecampagne over Azië. En bij het verlaten van het eiland hebben ze het bordje geschonken aan het resort als aandenken. Het is echt paradijselijk! De foto's zeggen nog meer dan mijn verhaal, ik wil hier nooit meer weg...