Onderwater avontuur op Redang

Het eiland Redang

En daar zitten we dan op de boot terug, alle vier een beetje bedroefd. Niet omdat er iets niet goed was, neen juist omdat we de 4 meest perfecte vakantiedagen ooit achter de rug hebben. Toen we aankwamen op het fantastische eiland Redang konden we onze ogen niet geloven. Ik heb een half uur met mijn mond open gelopen zo mooi was het. Een parelwit strand met een lichtblauwe en daarna donkerblauwe zee. Op het strand staan palmbomen die over het strand hangen. Aan twee kanten een soort schiereilandjes en daartussen ons hotel. Aan de strak blauwe hemel brand de zon. Niet te warm niet te koud, alles is helemaal perfect.Wij krijgen kamer 101, direct aan het strand. De zee, recht voor de deur, gave golven, om lekker in te body surfen. Rechts van het schiereiland een beschutte baai waar je heerlijk kunt snorkelen. Het zwembad helemaal perfect en lekker rustig. Het eten in het hotel, heerlijk, net zoals in het kleine tentje op het andere strand, waar je kunt uitbuiken in een hangmat tussen de palmen. Het personeel zijn net vrienden die je al jaren kent. Het bier is er ijskoud. Ik wil terug, net zoals wij allemaal!!! Kijk hier voor de foto's.

Kota Bharu

Vandaag moeten we een heel eind rijden, een kilometer of 400. Je weet maar nooit hoe lang je er hier over doet, dus we rijden op tijd weg. Onderweg zien we mooie vergezichten als we boven de wolken maar nog steeds in de jungle rijden. We beginnen honger te krijgen, maar het valt ons op dat er niks open is terwijl het toch al half twee is. Dan begint ons iets te dagen. Het is toch geen Ramadan. Jawel hoor, en Kota Bharu ligt in een gebied waar overwegend moslims wonen. Nou ja, dan maar geen lunch, een zak chips in de auto is ook lekker. Aan het eind van de middag komen we in Kota Bharu aan. Voordat we gaan zwemmen willen we eerst nog even naar de grote markt van de stad. De stad lijkt niet erg schoon en als we door een taxi bij de markt worden afgezet dan hoeft de chauffeur niet meer te wijzen waar de markt is. We ruiken hem al. Amy loopt met haar vingers op haar neus mee naar binnen. De lucht van rotte vis is echt niet te harden. Als we dwars door het fruit gedeelte lopen vraagt een van de marktkoop vrouwen of we een banaan willen. De banaan is nauwelijks te herkennen zoveel vliegen zitten erop. "No thanks, I have just been Ill" zegt Toby en snel lopen we door. Op de 2e verdieping bij de specerijen komen we nog een grote en een kleine rat tegen. Op de derde verdieping bij de gebatikte stoffen wordt het leuker. Daar kopen we twee mooie stukken gebatikte stof. Als we terug willen moeten we nog een taxi vinden. We zien een oude mercedes van omstreeks 1975 waarvan we ons afvragen of hij nog zal rijden. Ik zie op de teller dat daar 375000 km op staan en vraag of dat wel klopt. Trots zegt de taxi chauffeur dat daar nog een 1 voor moet maar dat z'n teller dat niet haalt. Het enige dat hij nu merkte aan zijn mercedes was dat hij niet meer zo goed remde, vertelde hij. We waren blij dat we weer bij het hotel waren en de lucht van ons af konden zwemmen. De foto's zijn heel mooi geworden ;-).

De verstopte tempels van Ipoh

Ook deze keer geen wekker maar heerlijk uitslapen. Het engelse ontbijt met witte bonen in tomaten saus, een klos ei en een worst staat al op ons te wachten. We eten het lekker op samen met de aardbeien die we gisteren hebben geplukt. We gaan vandaag naar de tempel van Ipoh. Ik tik het in op de tomtom en krijg als resultaat 3 keer een tempel in Ipoh. We kiezen de middelste op goed geluk. De weg naar Ipoh gaat over mooie brede bergwegen. In de auto zien we de temperatuur oplopen van 20 graden in de highlands naar 35 graden in Ipoh. "Over 25 meter rechts afdraaien" zegt de tomtom, maar dat is gods onmogelijk, een stukje verder lukt het wel en ja daar staan we voor de tempel van Ipoh. Het achterste stuk zit in een mooi begroeide berg, en behalve een paar chinezen geen tourist te zien. Vol bewondering lopen rond in de prachtige tempel. Zegt Toby ineens, dat ding was toch rood en deze tempel is blauw met wit. Shit, deze heet Long Sin Tong, en niet Sam Poh Tong. even nagevraagd in boerenchinees en yes, san po tong is not light but left. Aaah....can we go on foot? No bettel by cal. 100 meter verder, op een boerenerf met 2 van de armoedigste zwerfhonden die we ooit hebben gezien loopt de weg dood. Ze kunnen die tempels hier wel goed verstoppen, zegt Amy. En dat klopt als een bus want 50 meter eerder zijn we zonder te kijken voorbij de poort van de Sam Poh Tong tempel gereden. Binnen een heel mooie tempel en door de grot de verrassing....nog een mooie Tempel en een hele hoop schildpadden, maar die zijn zielig en lijken klaar voor de soep. We kopen nog gauw wat pinda's bij de locale SRV (mobiele winkel op fiets). Onderweg terug stoppen we nog bij een locale markt waar de kippen levend worden verkocht met de kop uit de tas anders zien ze niks, en waar een koeiekop nog een delicatesse is. Kortom alweer een gave dag vol avontuur. De foto's vind je hier.

In Cameron Highlands

Het is lekker wakker worden in Cameron Highlands. Geen wekker, geen haast. We hebben heerlijk uitgeslapen en starten met een traditioneel Engels ontbijt. Het Olde Smokehouse Hotel is een relaxt plekje. We kunnen de blogpagina's van de Taman Negara publiceren, lezen wat en verkennen het hotel en de tuinen. We vertrekken 's middags naar de grootste theeplantage in de omgeving, de Best Of Highlands Tea Plantation. De trip ernaartoe is ongeveer 20 minuten met de auto, de weg is kronkelig en supersmal! Maar de uitzichten zijn fantastisch. We bekijken de fabriek en komen erachter dat het een supereenvoudig proces is, dat theemaken. Uiteraard drinken we er ook een overheerlijke kop thee. We wandelen tussen over de theeplantage door en vervolgen de dag met een bezoek aan een aardbeienfarm. De kiddo's plukken een halve kilo aardbeien die we mee terug nemen naar het hotel. Opnieuw aan de thee, met scones en huisgemaakte cookies. Heerlijk die Cameron Highlands! Klik hier voor de foto's.

De jungle in

Op zich lijkt dat best makkelijk, de jungle in, maar als je niet gewend bent om links te rijden dan valt dat nog niet zo mee. Maar we hadden de taken goed verdeeld. Ik probeer nergens tegen aan te rossen, en Nathalie schreeuwt hard als we toch ergen tegen aan dreigen te rijden. En dat zijn legio dingen. Oude busjes, oude voetgangers, maar vooral, veel, heel veel kleine brommertjes. Die brommertjes die scheuren als een zwerm muggen door de stad. En dan nog die opmerking van de man van Hertz. "Sir, in Malaysia Red light does not necessarily mean stop". Uitkijken geblazen dus, achterin ook nog twee sensoren in de vorm van Toby en Amy, en daar gingen we dan. Eerst wat zwalkend van links naar rechts, maar gelukkig was alles 1 richting. Het kwam ook nog eens met bakken uit de lucht. We kwamen pas een beetje tot rust toen we op de tolweg waren aangekomen. Even zuchten......en door. De rest van de rit naar Kuala Tembeling was prachtig, met wolken tussen het woud, en langzaam maar zeker steeds meer zon. Ook in Kuala Tembeling was alles weer prima geregeld. Mooi uitzicht op de rivier en de longboats waarmee we naar de jungle zouden varen. Foto's zeggen veel, maar het echte werk is toch wel wat anders. Heel erg mooi. De drie uur durende boottocht was ook schitterend. Als ik terug denk aan Taman Negara dan is dat ook wat er overheerst schitterend, zelfs de regenbuien en de spinnen. Om over de maleisiers, het oerwoud de rivier en alle geluiden nog maar te zwijgen. Hopelijk geven de foto's dat een beetje weer.

Hardiekjes in de Jungle the movie

Toby in de Taman Negara

Dag 1 

We gingen in Kuala Lumpur naar de auto om te vertrekken naar Kuala tembeling. Daar gingen we op de boot naar Taman Negara. Op de boot zagen we heel mooie dingen zoals: vogels,runderen,bomen,vruchten. We kwamen aan in Taman Negara. Ons hotel heette:Mutiara Taman Negara resort. En  gingen naar de receptie. We vroegen de sleutel van het huisje 69 en gingen er naartoe. We kwamen bij het huisje en zagen dat het er redelijk goor was. Dus we gingen terug. Mama en Papa gingen aan de bak om een fatsoenlijk huisje. Na een lang gesprek was het gelukt we kregen huisje nummer 33. We kwamen er aan en zagen dat het een veel nieuwer huisje was. We gingen naar binnen en zagen daar een super nieuw huisje. Na dat we de boel hadden verkend gingen we eten. Ik had fussilli met bolognese saus. En Amy fussilli met kip. Papa en Mama hadden nasi goreng en nasi lemak. We kwamen terug in het huisje en het regende niet normaal hard. We wisten niet of de nacht wandeling doorging. Dus moesten we naar de receptie in de ...eikende regen. We kwamen er aan en toen kwamen er toen pas achter dat we een prive gids hadden. Hij was heel aardig en ook de beste gids ooit hij heette Saberi. Hij zij dat we mochten lopen maar het hoevden niet. Anders deden we het morgen. We zeiden dat we morgen wouden. Toen we bij het huisje kwamen gingen we meteen slapen. zzzzzzzzzzzz

Dag 2

We werden wakker en gingen ons aankleden. Na dat we waren aan gekleed gingen we naar het buffet. We liepen langs de receptie en zagen onze gids. We zwaaiden even en liepen verder. We aten en gingen weer naar het huisje. We poetsten onze tanden en de gids stond al klaar om te gaan. We trokken even onze bergschoenen aan. En toen gingen we.

We liepen heel ver door de jungle en Saberi liet ons veel zien. We kwamen bij de Canopy walk way (door de boomtoppen lopen). We gingen er zitten en Saberi maakte een soort van tatoo op Amy's hand. Toen waren wij aan de beurt. We gingen naar het platvorm om naar de hangbruggen te gaan. We liepen er over heen. We kwamen bij het einde en we gingen weer terug naar onze gids. We gingen terug naar het resort. We gingen even eten voordat we naar een soort van zwembad in de natuur gingen (het was in de rivier). We moesten eerst op een boot dubbel en dwars door de jungle. We kwamen er aan en liepen er naartoe. We zwommen er even en gingen weer terug. De terugweg had mama heelveel pech ze had eerst een bloedzuiger een kleintje maar en toen viel ze en wou zich aan een prikkel tak vasthouden ze had een naald in haar vinger. Saberi wist iets te maken zodat het zou stoppen met bloeden. We waren bij de boten en gingen weer terug. We waren weer terug en gingen naar het huisje. Saberi zou ons om half negen weer zien. We gingen eten en gingen weer terug naar het huisje. Saberi zou ons verwachten bij de receptie. We gingen naar de route om de wandeling te doen. We zagen spinnen,schorpioenen en meer. We gingen naar een boomhut en zagen vanuit daar wat herten.

We gingen weer naar het resort. En namen daar namen we afscheid van Saberi. We gingen slapen. zzzzzzzzzzzz

Dag 3
We werden wakker en gingen ons aankleden. Na dat we ons hadden aangekleed gingen eten. We liepen langs de receptie en zagen daar saberi. We aten wat en gingen terug naar het huisje. We poetsen onze tanden en checkte out.
Einde
Toby Hardiek.

In Kuala Lumpur

Na een voorspoedige vlucht van Amsterdam naar Kuala Lumpur nemen we een taxi naar het hotel. We hebben een hotel geboekt middenin het centrum van Kuala Lumpur, op 45 minuten van het vliegveld. De ontvangst gaat gesmeerd, bij de kamers die we geboekt hebben hoort een aparte incheckruimte waar we naar toe gebracht worden. Aan luxe en bling bling ontbreekt het hier nergens. Bij de kamers op de zogenaamde "clubfloor" hoort ook de Horizon Club, hier kun je ontbijten en de hele dag genieten van de meest prachtige kleine hapjes en drankjes. Nadat we de kamers hebben bekeken, gaan we even terug voor een snack en daarna naar het zwembad om bij te komen van de reis. Een tropisch regenbuitje onderweg naar het hotel heeft ervoor gezorgd dat het niet al te heet meer is. In het prachtige zwembad is het heerlijk relaxen. Schuin tegenover het hotel ligt het Hard Rock Café, toch nog enigszins "veramerikaanst" besluiten we daar naar toe te gaan voor het avondeten. Het Hard Rock Café is over de hele wereld hetzelfde, aangevuld met locale gerechten, de prijzen zijn alleen overal aangepast. We eten voor omgerekend een paar tientjes superlekker. De eerste volle dag in Maleisië begint met een uitgebreid ontbijt. Het is ons al opgevallen dat er veel verschillende nationaliteiten in het hotel te vinden zijn, echter ontbijten in een burka is best een attractie op zich. Het gaat ook niet zonder knoeien. Maar buiten de vrouw met de burka, zijn er veel Australiërs, Engelsen en Singaporezen. Iedereen gaat modern/Europees gekleed, waar we meer bedekte kleding en hoofddoeken hadden verwacht. Na het ontbijt gaan we naar de Batu Caves met het openbaar vervoer. We pakken de monorail naar het Centraal Station en gaan van daaruit met de trein naar de Batu Caves. Het openbaar vervoer is supernetjes, het is gemakkelijk, tijdig en goedkoop. Het kost werkelijk geen cent en alles gaat op tijd. In een minuut of twintig zijn we bij de Caves. Onderweg zien we veel van de stad; hoe de mensen er wonen, sommige in golfkartonnen huisjes, maar de meeste in flatgebouwen of andere huizenblokken. De Caves staan net aan de rand van de stad. Het grote gouden beeld wat voor de grotten staat valt direct op en de duiven en apen. Ze zijn er in overvloed. We beklimmen de trappen om in de grotten te komen en de tempels die erin gemaakt zijn, te bekijken. Op het gemak want het is drukkend heet. Na een verfrissend ijsje pakken we de trein terug naar de stad. We stappen uit bij Chinatown en staan even vertwijfeld om ons heen te kijken welke kant we op moeten lopen. We worden meteen aangesproken door een Maleisiër die vraagt waar we heen willen. Hij blijkt ook die kant op te moeten en loopt met ons mee. Hartstikke handig en ook één van de dingen die ook de eerste anderhalve dag opvallen: iedereen is behulpzaam, in elk geval naar ons, toeristen. We komen eerst bij de Central Market, genoeg prullaria te koop, waar we stuiten op een stand vol met Ice Watches. Nee hè, denk ik, heb ik me gisteren in het vliegtuig toch weer af laten zetten, hier kosten ze een tiende van de prijs. Hoe naïef, ze zijn hartstikke nep. Het verschil is echter niet te zien. Dus Toby loopt nu rond met een grote neppert aan zijn arm. We verkennen op ons gemak de Central Market en bedenken dat we na het ontbijt nog niets hebben gegeten, toch uit ons ritme, ondanks dat we weinig last hebben van een jetlag. De lunch bestaat uit kleine loempia's, noodlesoep en nasi rendang. Heerlijk! Het is gaan regenen, de gebruikelijke tropische regenbui, dus we scoren 4 paraplu's en lopen naar Chinatown. Hier dezelfde prullaria als in de Central Market, alleen niet overdekt. En het regent flink door. Dus we stappen in een taxi en laten ons naar het hotel brengen. In tegenstelling tot de taxichauffeur van gisteren, heeft deze haast. Hij ontwijkt ternauwernood een voetganger, geeft continu gas anders slaat de auto af en neemt de meest kleine steegjes omdat het "druk" is. Haha we zijn in een mum van tijd bij het hotel. We nemen nog een drankje in de Club, waarvan we ons al de hele tijd afvragen hoe ze herkennen wie nu die kamers heeft waarbij die Club hoort. Nou daar komen we dus vandaag achter. De ober, nooit eerder gezien, vraagt ons 2de kamernummer, dat weet ie niet meer, nadat ie het eerste goed opnoemt. Werkelijk bizar, ze herkennen dus iedere gast hier op gezicht! De kids willen zwemmen en oefenen met de snorkels, dus Mark hangt nu al anderhalf uur in het zwembad met Toby en Amy. En ik ben lekker teruggegaan en schrijf nu het eerste verslag onder het genot van een glas Sauvignon Blanc en die fantastische hapjes en taartjes! De start van de vakantie is heerlijk ;-). Klik hier voor de foto's.