Het paradijs bestaat!

Twee dagen geleden dacht ik het ultieme vakantieplekje gevonden te hebben op het eiland Redang maar ik heb mijn mening bijgesteld. Nadat we vanuit Redang lang de kust zuidwaarts zijn gegaan naar Kuantan, hebben we onze reis nog verder zuidelijk vervolgd. We staan vroeg op om om 0700 uur te kunnen vertrekken. We moeten om 1200 uur in Mersing zijn voor de boot en het is zo'n 4 uurtjes rijden. Alles gaat voorspoedig en we zijn ruim op tijd in Mersing. Daar begint het volgende gedeelte van de reis. We stappen met 3 vissers en wat bemanning op een speedboot die ons in nog geen 20 minuten naar, wat later blijkt, het paradijs brengt. In de Zuid-Chinese zee heeft de Sultan van Johor een piepklein eilandje gekocht waar hij een resort heeft gebouwd. Bij aankomst valt meteen een gekleurd bordje op met de tekst: "ik wil hier nooit meer weg", daar kleeft een verhaal aan, dat volgt later. De sleutel van ons huis ligt al klaar en we worden ernaartoe gebracht. Het is een prachtig houten huis dat op palen in de zee is gebouwd. Het is zo mooi! Een woonkamer omringd door veranda kijkt uit over de zee, er zijn 2 slaapkamers aan de voorkant en de douche slaat alles. In de badkamer is een douchegedeelte gebouwd met een groot raam richting de zee en zonder dak! Je kijkt zo naar de blauwe lucht! Behalve de huizen waar wij er 1 van gehuurd hebben voor 3 nachten is er niets dan het restaurant, een klein winkeltje, de shop waar je alles voor op en in zee kunt huren en niet te vergeten 2 bars van het resort. Het eten is ook geen straf, de kok maakt overheerlijke visjes, lamsschotels, salades en er altijd volop vers fruit. We schatten dat er zo ongeveer een man of vijftig op het eiland is, buiten de mensen die er werken en ook wonen. Ze doen er hier alles aan om het je naar de zin te maken maar alleen de plek is eigenlijk al genoeg.

Dag 1 vervolgen we gestrekt op het parelwitte strand, onder een palmboom, waarbij we alleen opstaan om een cocktail of biertje te bestellen. Dag 2 beginnen we met een wandeling naar de top van het eiland. We zijn er in een minuut of 10 en staan dan bovenop de heuvel die het eiland rijk is en ook meteen aan de andere kant van het eiland. Het is dus echt heel klein. We zien de buureilandjes liggen, waarvan er een aantal een paar jaar geleden zijn gebruikt voor de opnames van Expeditie Robinson. Terug op het strand verkennen we de kust per snorkel. Waar we op Redang goed moesten speuren naar Nemo, stikt het er hier van. Het koraal ligt op een paar meter zwemmen en tussen de anemonen zien we Nemo en veel gekleurde andere vissen. De speedboot brengt elke dag 2 keer maximaal 12 mensen naar het eiland en neemt er weer mee terug, dus veel drukker wordt het ook niet. Behalve dat er de derde dag een grote groep Chinezen en een opvallend lang blond meisje met echt belachelijk veel bagage arriveert. Op de dag van vertrek is de grote groep al druk in de weer, er wordt een fotoshoot gemaakt. Het lange blonde meisje hoort mij tegen Amy praten en komt naar ons toe. Het is een Nederlands model uit Harderwijk, hartstikke mooi en aardig en is bezig met een campagne voor een Maleis modemerk. Amy gaat nog even met haar op de foto voordat de boot vertrekt. En dan is het verhaal over het paradijs bijna ten einde met de terugreis naar het vasteland. Maar hoe zit dat dan met het gekleurde bordje? Het blijkt dat de KLM dit eiland heeft gebruikt voor een reclamecampagne over Azië. En bij het verlaten van het eiland hebben ze het bordje geschonken aan het resort als aandenken. Het is echt paradijselijk! De foto's zeggen nog meer dan mijn verhaal, ik wil hier nooit meer weg...